Pokhara

Vanmorgen om 04.30u opgestaan om met de bus richting Sarangkot (1) te gaan. Het laatste stuk moesten we te voet afleggen en we waren wat aan de late kant. Uiteindelijk werd het een race tegen de klok om voor zonsopkomst bij het uitkijkpunt te zijn. De klim was pittig en omdat ik nog niet had gegeten had ik pap in mijn benen. Helaas heeft de zon het van ons gewonnen, ze kwam net boven de bergen uit toen wij bij het uitkijkpunt waren. Ondanks dat was het erg mooi om de zon op het Annapurna-massief te zien schijnen. We hebben bij het uitzichtpunt ontbeten en zijn daarna aan de tocht naar beneden begonnen. Het was een hele mooie wandeling over een smal paadje en het ging behoorlijk stijl naar beneden, we moesten dik 800m dalen. Beneden aangekomen was ik er wel een beetje klaar mee, maar we moesten nog zeker een uur lopen om bij het hotel te komen. Onderweg had ik me al weer behoorlijk lopen ergeren aan het tempo (te langzaam en continu op elkaar wachten en pauzeren), ik had daarom besloten voor het laatste stuk iets te regelen. Ik zag een taxi staan, zonder chauffeur. Ik heb 2 jongetjes aangesproken en binnen een minuut was de chauffeur opgetrommeld. Twee andere mensen van de groep zijn met mij mee terug gereden. Vanmiddag heb iets heel unieks ondernomen, ik heb aan parahawking (2) gedaan. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar een groepsgenoot tipte mij, hij had dit in zijn reisgids gelezen. Ik heb kennis gemaakt met Scott Mason en hij is de ´bedenker´ van parahawking. Scott werkt al zijn hele leven met vogels en 13 jaar geleden heeft hij leren paragliden. Tijdens een dronken bui (zo vertelde hij zelf), bedacht hij om het werken met vogels en paragliden te gaan combineren en zo is parahawking ontstaan. Scott werkt met gieren, want zij zijn de border collies onder de vogels en erg goed te trainen. We zijn met nog een duo de Sarangkot opreden, naar de weide waar de paragliders vertrokken. Scott had Kevin de Egyptische gier bij zich. Als eerste ging de gier de lucht in, hierna wij. Ik had een handschoen aan en had een tasje met stukjes vlees bij mij. De gier was zo getraind dat hij op een fluitsignaal bij mij kwam en dus tijdens het paragliden op mijn handschoen landde om het vlees te pakken. Ik denk dat ik ongeveer een half uur in de lucht ben geweest en de gier is een paar keer op mijn handschoen geland. Nadat wij weer veilig op de grond stonden, heb ik nog even met Scott zitten kletsen en heb ik een cd vol met foto's meegekregen die tijdens het paragliden gemaakt waren. Scott is de enige die aan parahawking doet, vandaar dat dit dus een zeer unieke ervaring was en ik het gewoon moest meemaken.

1)Van de Bindya Basini tempel leidt een weg naar de top van de Sarangkot, een 1600m hoge heuvel en uitkijkpost ten westen van de stad. Vanhier heb je een ongelooflijk uitzicht op het Annapurna-massief, de vallei van Pokhara en het Phewa-meer. Vanaf de top voert een pad door akkers, bos en rijstvelden naar het Phewa-meer.

2) Parahawking is an activity that combines paragliding with falconry. Birds of prey are trained to fly with paragliders, guiding them to thermals. Parahawking was developed by British falconer Scott Mason in 2001. Mason began a round-the-world trip in Pokhara, Nepal, where many birds of prey – such as the griffon vulture, steppe eagle and black kite – can be found. While taking a tandem paragliding flight with British paraglider Adam Hill, he had the opportunity to see raptors in flight, and realised that he could combine the sports of paragliding and falconry. He hopes that others will also be interested in the combined endeavours. He has been based in Pokhara ever since, training and flying birds during the dry season between September and March. The team started by training two black kites, but have since added two Egyptian vultures, Kevin and Bob, to the team. Only rescued birds are used – none of the birds have been taken from the wild. Mason and Hill documented their endeavours, with help from colleague Graham Saunders-Griffiths, in a film entitled Parahawking. In addition to being named Best Debut Film at the 2003 Festival International du Film de Vol libre in St-Hilaire, France (held as part of the Coupe Icare), and winning top prize in the 'Air' category at the 5th Hory a Mesto international festival of mountain films in Slovakia, Parahawking was a finalist in the category of 'Best Film on Mountain Sports' at the 2003 Banff Mountain Film Festival, and competed for the title of 'Best Documentary' at the 2004 Cervino International Film Festival. Mason's work has been featured in many publications around the world, from falconry-related journals and newsletters, to paragliding publications, mainstream magazines and newspapers.