Schiphol - Beijing - Pyongyang

Zondagmorgen vroeg ben ik vanuit Groningen vertrokken naar Schiphol en ben via Parijs naar Beijing (1) gevlogen, waar we maandagmorgen aankwamen. Vanaf het vliegveld in Beijing naar het hotel gereden, waar we even onze tassen kwijt konden. Aangezien we aan het eind van de middag op de trein naar Pyongyang (Noord Korea) (2) zouden stappen, heb ik met een paar reisgenoten twee tempels bezocht. We zijn met de metro naar de Temple of Heaven (3) gegaan en hierna naar de Lama Temple (4). In het park bij de Temple of Heaven waren veel mensen aan het dansen/ontspannen/trainen, dit was erg leuk om te zien. De Lama Temple vond ik zelf de mooiste tempel, alleen hadden we niet veel tijd om hem uitgebreid te bekijken, want we moesten weer terug naar het hotel. De metro werkt ideaal en is spotgoedkoop, een ritje kost 2 yuang (25 eurocent). De stad zelf was druk, vol, en vies, in ieder geval geen mooie stad. Toen we met het vliegtuig in Beijing landden leek er buiten een dichte mist te hangen, dit bleek echter geen mist te zijn, maar smog, kennelijk zien de Chinezen hier weinig blauwe lucht. Verder was het erg warm en vochtig, overal waar je kwam rook het muf. Om 17.30u zijn we op de trein gestapt naar Pyongyang, het was een nachttrein en ik zag er wel een beetje tegenop. Toen ik de coupe zag werd ik een beetje verdrietig. De coupe was vrij klein, ik moest hem delen met twee reisgenoten (vrouwen) en de 'bedden' waren keihard. In de trein hebben we met de groep een biertje (0,75cl) gedronken en heb ik wat naar het 'landschap' buiten gekeken. Landbouwgrond werd afgewisseld met 'concrete jungles', om depressief van te worden. Je zag alleen maar hoge grauwe flatgebouwen, allemaal in dezelfde stijl gebouwd. De flats deden me erg denken aan Rusland. In het vliegtuig naar Beijing heb ik eigenlijk niet geslapen, dus uiteindelijk was ik toch zo moe dat ik in de trein heb kunnen slapen. Degene die de term 'soft sleeper' heeft bedacht, mag trouwens straf krijgen, het 'bed' in de coupe was echt keihard. Soft sleeper betekend dat je met 3 anderen in een coupe ligt, in de hard sleeper met 5 anderen. 's Morgens vroeg kwamen we aan in Dandong, het laatste station voordat we de grens met Noord Korea over zouden gaan, hier hebben we ongeveer 3 uur stil gestaan. Bij de grens met Noord Korea had ik een grondige controle verwacht, maar het viel best mee. De paspoorten werden gecontroleerd en we moesten verschillende formulieren invullen, maar onze tassen hoefden niet open of uitgepakt te worden. Wel werd mijn reisgids uitvoerig bekeken, maar ik mocht hem uiteindelijk gewoon meenemen. Een reisgenote had een smartphone bij zich en een beambte kwam bij ons in de coupe zitten en heeft alle foto's bekeken. Het waren veel foto's gemaakt in Nederland en het was leuk om zijn gezichtsuitdrukkingen te zien, volgens mij ging er een wereld voor hem open. Na ongeveer een uur vertrok de trein naar Pyongyang. Ik heb een hele poos naar buiten zitten kijken, wat mij meteen opviel was dat er bijna geen auto's reden, alleen Koreanen op fietsen of te voet. De meeste wegen waren onverhard, verhard betekend hier betonplaten. Het landschap was erg groen, met grote vlaktes waar vooral mais en rijst werd verbouwd en heuvels/bergen. Rond 19.00u kwamen we aan het op station in Pyongyang. Bij het uitstappen schalden er meteen liederen uit de speakers. Het perron was immens groot, wat ik zelf een beetje overdreven vond. Op het station werden we opgewacht door 3 staatsgidsen, zij gaan ons de rest van onze reis door Noord Korea begeleiden. Met de bus werden we naar het Yanggakdo International Hotel gebracht (47 verdiepingen hoog). Het hotel zag er vrij modern uit, vergeleken met andere gebouwen in Pyongyang, ik had een kamer op de 31e verdieping met een mooi uitzicht over de stad. Bij het diner kregen we trouwens bier te drinken, dit schijnt standaard te zijn. Het was Koreaans bier en het smaakte goed. Na het diner, dat we verplicht nuttigen in het hotel, heb ik even in het hotel rond gekeken. Ze hadden oa. een casino (Black Jack, Baccarat en fruitmachines), pingpong, poolbiljart, bowlen en karaoke. 'Helaas' waren de karaoketeksten alleen in het Koreaans, dus ben ik met 3 (mannelijke) reisgenoten gaan bowlen, ik heb uiteraard gewonnen. Het is trouwens niet toegestaan om zonder begeleiding van een staatsgids het hotel te verlaten. Binnen het hotel mag je je wel vrij bewegen. In Noord Korea heb ik geen toegang tot internet/wifi en mijn telefoon kan ik hier ook niet gebruiken. Ik zal dus voor een kleine 2 weken afgesloten zijn van de ‘buitenwereld’.

1) Peking (of Beijing) is de hoofdstad van China en een van de vier stadsprovincies. Samen met Chongqing, Shanghai, Kanton (Guangzhou) en Tianjin is Peking sinds 2005 een van de vijf Chinese nationale stedelijke gebieden die dezelfde status hebben als een provincie. De gemeente Peking grenst in het noorden, westen en zuiden aan de provincie Hebei. In het oosten grenst het ook voor een klein stuk aan deze provincie (grensgebied tussen Peking en Tianjin). In het zuidoosten grenst Peking aan de gemeente Tianjin. Na Shanghai is Peking met een inwonertal van net geen 20 miljoen (census 2010) de grootste stad van de Volksrepubliek. De stad is een belangrijk knooppunt voor verschillende vormen van vervoer met vele spoorwegen, autowegen en autosnelwegen die in en uit de stad gaan. Peking wordt vooral gezien als het belangrijkste centrum voor bestuur, onderwijs en cultuur. De economische hoofdsteden van China zijn echter Shanghai en Hongkong. Peking is een van de vier historische hoofdsteden van China.

2) Pyongyang (uitspraak en verouderde schrijfwijze: Pjongjang of Pchenjan) is de hoofdstad en regeringszetel van Noord-Korea. De stad ligt in het zuidwesten van het land aan de rivier de Taedong en telt ruim 3 miljoen inwoners. Het is daarmee de grootste stad van het land. De eerste nederzettingen aan de rivier zijn ongeveer 2000 jaar geleden gesticht. In 497 werd de stad de hoofdstad van het koninkrijk Koguryo. In 668 kwam dat koninkrijk ten val door aanvallen vanuit China, waarna de stad gedurende lange tijd van de kaart verdween. Ongeveer 250 jaar later werd de stad opnieuw gesticht en het werd de tweede hoofdstad van het koninkrijk Koryo, naast Kaesŏng. Sindsdien is de stad blijven groeien, ondanks het feit dat het diverse malen aangevallen en veroverd werd, onder meer door Japanners en Mongolen. In de Eerste Chinees-Japanse Oorlog (1894-1895) werd de stad vrijwel compleet verwoest. Vanaf 1910 volgde een periode van Japanse bezetting, die duurde tot het moment dat het Sovjet-leger de stad, tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945, bevrijdde. Pyongyang werd na de oorlog uitgeroepen tot hoofdstad van het inmiddels afgescheiden noorden van Korea. De stad heeft daarna hevig geleden onder de Amerikaanse bombardementen in de Koreaanse Oorlog. Na de Koreaanse Oorlog werd er een vrijwel compleet nieuwe stad gebouwd, die het symbool moest zijn van het nieuwe, communistische Noord-Korea. De stad bestaat voor het grootste deel uit gebouwen in "stalinistische" stijl en typisch communistische betonnen flats. Niettemin zijn er enige gebouwen te vinden die in traditioneel Koreaanse stijl gebouwd zijn. Op bijna iedere straathoek zijn beelden, posters of andere vormen van propaganda te vinden ter ere van de voormalige leiders en huidige leider van het land, respectievelijk Kim Il-sung zijn zoon Kim Jong-il en diens kleinzoon Kim Jong-un. Op diverse plaatsen zijn grote monumenten ter ere van de leiders, het land of de Juche-ideologie. Voorbeelden zijn de 170 meter hoge Juche-toren en de Triomfboog, die net iets groter is dan de Arc de Triomphe (Parijs). Het hoogste gebouw van de stad is het onvoltooide Ryugyong Hotel. Voltooid zou het met 329 meter een van de hoogste gebouwen ter wereld zijn.

3) De Tempel van de Hemel of het Altaar des Hemels ligt in een uitgestrekt park in het zuiden van Peking. Hier leidden de keizers van de Ming-dynastie een plechtige, rituele ceremonie, waarbij ze als bemiddelaar tussen hemel en aarde offers brachten om de gunst van de goden af te smeken voor de volgende oogst. De godsdienst die daarbij hoort is het daoïsme. Tegelijk was deze band met de hemel natuurlijk ook de legitimatie van hun bewind. Het tempelcomplex bestaat uit de grote ronde hal waar voor de goede oogst werd gebeden, de hal van keizerlijke onthouding (de keizer moest 3 dagen vasten alvorens aan de ceremonie deel te nemen) het open altaar van de hemel, en enkele bijgebouwen. In het park rondom de tempel zijn vaak activiteiten van de lokale bevolking die daar vliegert, kalligrafeert of tai chi beoefent.

4) Yonghetempel is een tempel en klooster van de gelugschool van het Tibetaans boeddhisme. Het ligt in het noordoosten van Peking, Volksrepubliek China. Het is één van de grootste en belangrijkste tempels van de Tibetaans boeddhistische kloosters van de wereld. Het gebouw en zijn kunstwerken zijn gemaakt in Han-Chinese en Tibetaanse stijl. De bouw van de Yonghetempel begon in 1694 tijdens de Qing-dynastie. Het was eigenlijk een residentie van gerechtseunuchen van de Verboden Stad. Later veranderde het in de rechtszaal van Prins Yong (Yin Zhen), een zoon van keizer Kangxi. Na de troonsbestijging van deze prins, in 1722, werd de helft van het gebouw veranderd in een lamaklooster van het Tibetaans boeddhisme. De andere helft bleef deel uitmaken van het keizerlijk paleis.