Uyuni - Salar de Uyuni

Vanmorgen zijn we in jeeps naar Salar de Uyuni (1) gereden. Onderweg kwamen we lama's, maar ook vicuna's tegen. Vicuna's hebben minder wol dan de lama's en het is een beschermde diersoort. Ze leven in het wild en ze mogen niet gegeten worden. Ook hadden we zicht op de niet-actieve vulkaan Tunupa welke 5450m hoog is. We zijn het zoutmeer op gegaan met de jeeps en zijn richting Isla Incahuasi gereden. Onderweg zijn we nog gestopt om foto's te maken. Omdat je op de grote witte vlakte bijna geen diepte ziet, kan je hele grappige foto's maken en dit hebben we ook gedaan. Isla Incahuasi wordt ook wel het 'cactuseiland' genoemd. De gids vertelde dat de Inca's vroeger het zoutmeer overstaken en tijdens hun tocht weer op kachten kwamen op dit eiland om vervolgens verder te gaan met hun tocht. De stop bij het eiland was tevens de lunchbreak. Kitty vertelde dat het ongeveer 50 min. kostte om rond het eiland te lopen, Fred en ik hebben dit gedaan. Van te voren was er al gewaarschuwd om je vooral goed in te smeren met zonnebrand en een zonnebril te dragen. Een zonnebril was geen verbodige luxe, als je hem niet zou dragen zou je denk ik redelijk snel sneeuwblind worden. Na de lunchbreak zijn we terug gereden naar de oever van het zoutmeer. Het was best indrukwekkend om over het zoutmeer te rijden. We reden over een laag zout die ongeveer 12m dik was, daaronder bevindt zich water, alleen wist de gids niet hoeveel meter. Terug in Uyuni zijn Fred en ik nog even het stadje in gelopen. Er was markt, maar de koopwaar was voor ons niet echt interessant. Het Belgische stel zat op het enige terrasje van Uyuni en we zijn bij hen gaan zitten. Het was een terras met muziek. Dat wil zeggen, bij het terras werd muziek gedraaid, bij het restaurant vlakbij en op straat, dus 3 verschillende soorten muziek en allemaal op standje 10. Na een biertje te hebben gedronken zijn we naar een restaurant gegaan waarvan ik de naam niet eens meer wil weten. In eerste instantie leek het okay, het werd genoemd in de Rough Gide. Nadat de bestelling was opgenomen duurde het even voordat we ons drinken kregen. De pizza van de Belgen kwam en toen de Belgen de pizza op hadden, ben ik toch maar even gaan vragen waar ons eten bleef. Voor mijn gevoel hadden we al zeker 3 kwartier zitten wachten. Nog geen minuut nadat ik mijn beklag had gedaan kwam ons eten. Op zich smaakte mijn eten wel, alleen was het veel te zout. Fred had een kipspies en de kip bleek nog rose te zijn. Uiteindelijk hebben we de rekening betaald excl. het eten van Fred. Wat was dit restaurant en dit eten een afknapper na de heerlijke lama van gisteren! Voordat we terug gingen naar het hotel hebben we nog even wat water en iets te snacken voor morgen gekocht. Hier verkopen ze papieren zakdoekjes met een geurtje, zoals limoen en kokos. Ik vind dat ze dat in Nederland ook moeten verkopen, ik ben gek op kokos. Morgen gaan we richting Chileense grens en is het tevens onze laatste dag in Bolivia.

1) Salar de Uyuni is met een oppervlakte van 12.000 km2 de op een na grootste zoutvlakte van de wereld (de grootste zijn de Makgadikgadi zoutvlaktes). Het bevindt zich in het departement Potosí, in het zuidwesten van Bolivia op een hoogte van 3650 meter op het Hoogland van Bolivia, in de Andes nabij de stad Uyuni, op het laagste gedeelte van de Altiplano. Ongeveer 40.000 jaar geleden was deze vlakte een deel van het Minchinmeer, een reusachtig prehistorisch meer. Toen het meer opdroogde, bleven twee meren over (Poopomeer en Uru Urumeer) en twee grote zoutvlakten (Salar de Uyuni en Salar de Coipasa). Er wordt geschat dat het meer dan 10 miljard ton zout bevat, waarvan ongeveer 25.000 ton jaarlijks weggehaald wordt. Tijdens de maand november is Salar de Uyuni ook de broedplaats van drie rassen Zuid-Amerikaanse flamingo's: Chileense flamingo's, Andesflamingo's en James' flamingo's. Salar de Uyuni is ook een belangrijke toeristische trekpleister: er is zelfs een zouten hotel en verschillende zogenaamde eilanden (rotspunten die boven de zoutvlakte uitsteken), waaronder het centraal gelegen Isla Incahuasi met een oppervlakte van ongeveer 2 km² en het Isla del Pescado. Er groeien grote cactussen van de soort Trichocereus pasacana, waarvan de grootste wel 12 meter hoog is. Kolibries overbruggen veertig kilometer om hier honing te komen halen. Het zouten hotel is echter illegaal gebouwd en plaatselijke belangenorganisaties raden toeristen sterk af gebruik te maken van hun diensten.