Gangtey - Punakha - Thimphu
Blijf op de hoogte en volg Aina
23 Oktober 2017 | Bhutan, Thimphu
In de Gangtey valley overwinteren zwarthals kraanvogel (1), ze komen in november vanuit Tibet naar de valley, wij waren dus net te vroeg om ze te kunnen zien. Bij het passeren van de Lawa La pass eergisteren zagen we jaks (2), alleen was het toen al donker en konden we geen foto’s maken. Vanmorgen bij licht konden we de jaks beter zien. Onderweg naar de Punakha vallei kwamen we apen tegen, de gouden langoer (3). De omgeving was mooi, we reden langs veel rijstvelden. In Punakha (4) hebben we de dzong bezocht, dit was voor mij de grootste en mooiste dzong die ik in Bhutan heb gezien. De dzong is de voormalige winterresidentie van de Koninklijke familie en hier zijn de koningen gekroond. Na de lunch zijn we verder gereden naar de hoofdstad van Bhutan, Thimphu. De weg was zowaar geasfalteerd en 2-baans, een absolute luxe! Hoe meer we naar het Westen rijden, hoe meer toeristen er zijn. Wat dat betreft beviel het Oosten mij beter. Bij de Dochu La pass (3100m (5)) hebben we een korte stop gemaakt. Bij helder weer zou je prachtig uitzicht hebben op de Himalaya, helaas was het bewolkt. In Thimphu (6) verblijven we 2 nachten in Hotel Ser-Nya in het centrum. Ik heb even wat rond gelopen, het is een druk stadje, voor een paar dagen prima, maar geef mij maar rust en natuur.
1) De zwarthalskraanvogel is een vogel uit de familie van de kraanvogels. De soort leeft op het Tibetaans Hoogland. Het is de laatste kraanvogel die wetenschappelijk beschreven werd (1876). De zwarthalskraanvogel is een grote grijswitte vogel met een lengte van circa 139 cm. De kop en het bovenste deel van de nek zijn zwart, met uitzondering van een rode plek boven op de kop en een witte vlek aan de achterkant van de ogen. De staart is ook zwart. De zwarthalskraanvogel broedt op het Tibetaans Hoogland en in Ladakh, een regio in Noord-India. De soort overwintert op een klein aantal plaatsen in China, Bhutan, en Arunachal Pradesh in India. De totale populatie wordt geschat op 8.800 volwassen exemplaren.
2 )Het bromrund of de jak (voor 1995 gespeld als yak) is een rundersoort, die voorkomt in Centraal-Azië. De jak is een van de vijf rundersoorten die door de mens is gedomesticeerd. De andere zijn de bizon, de gayal, de waterbuffel en het rund. De naam 'jak' komt van het Tibetaanse woord yag, of gyag, waar overigens alleen de stier zo genoemd wordt, de koe is een dri of nak. Het oorspronkelijke verspreidingsgebied omvatte de Himalaya, Tibet en grote delen van de Chinese provincies Sinkiang en Qinghai. Tegenwoordig zijn de wilde jaks grotendeels uitgestorven. In Tibet werden ze pas zeldzaam toen de Chinezen van het gebied een autonome regio maakten. Chinezen die zich in het gebied kwamen settelen bejaagden de jaks. Het fokken van tamme jaks in hun leefgebied en de daarmee gepaard gaande ziektes verminderde het aantal wilde jaks. Eind 1996 werd de totale populatie van jaks op 15.000 exemplaren geschat. De populatie in Tibet lijkt intussen weer in aantal aan het toenemen te zijn. Hun leefgebied bestaat uit rotsachtige steppen tussen de 3000 en 5500 meter. In de koudere jaargetijden trekken ze naar lager gelegen regionen. Jaks kunnen beter klimmen dan mensen en kunnen met gemak boven de 3000 meter hoogte leven. Daarom worden ze daar traditioneel ook gebruikt als lastdieren voor het transport van goederen. Van jakmelk wordt boter gemaakt, waarvan door de Tibetanen ook boterthee wordt gemaakt. Van de haren en de onderwol worden kleren en tenten gemaakt. Van de mest worden droge mestkoeken gemaakt, die als brandstof te gebruiken zijn. Het vlees van jaks kan gegeten worden. Het vet wordt gebruikt als bindmiddel voor verf. Deze verf is watervast en wordt gebruikt voor het maken van mandala's.
3) Gee's golden langur, or simply the golden langur, is an Old World monkey found in a small region of western Assam,India and in the neighboring foothills of the Black Mountains of Bhutan. It is one of the most endangered primate species of India. Long considered sacred by many Himalayan people, the golden langur was first brought to the attention of the western world by the naturalist E. P. Gee in the 1950s. In a part of Bhutan, it has hybridised with the capped langur T. pileatus. The earliest record of the golden langur is in Pemberton's 1838 paper which states that "Griffith observed these monkeys near Tongso in Central Bhutan." However, Pemberton's work was lost and not rediscovered until the 1970s, the scientific discovery of the golden langur unfolded differently. In 1907, E. O. Shebbeare—who was out with some hunters and forest rangers—reported seeing a "cream coloured langur" in the vicinity of the Jamduar. However, neither a photograph nor a live or dead specimen was presented at that time. The first reference to the golden langur in print, as an animal of unidentified taxonomic status, was in a 1919 publication that stated: "Pithecus sp? – A pale yellow coloured langur is common in the adjoining district of Goalpara (Assam). Jerdon reported one from Terai, the adjacent district on the (west) side, which Blanford suggested might beP. entellus." The regions of its distribution are very small; the main region is limited to an area approximately 60 miles square bounded on the south by the Brahmaputra River, on the east by the Manas River, on the west by the Sankosh River, all in Assam, India, and on the north by the Black Mountains ofBhutan, and the secondary region, 200 miles to the south-southeast, is in a small portion of the northwestern part of Tripura state. These biogeographical barriers are believed to have led to the radiation of species from the closely related capped langur (Trachypithecus pileatus). The coat of the adult golden langur ranges from cream to golden; on its flanks and chest the hairs are darker and often rust coloured; the coats of the juveniles and females are lighter, silvery white to light buff. The golden langur has a black face and a very long tail measuring up to 50cm in length.
4) Punakha is een plaats in Bhutan op 80 km ten oosten van de hoofdstad Thimphu. Het was tot 1955 de winterhoofdstad van het land. Aangezien het op slechts 1300 meter hoogte ligt, heeft het een aangenaam klimaat. Punakha is een klein plaatsje, maar het wordt gedomineerd door het voormalige winterpaleis, de Punakha Dzong. Deze kloosterburcht is na Tashicho dzong in Thimphu de belangrijkste van het land. Deze vesting, die 180 x 70 meter meet en in het centrale deel zes verdiepingen telt, is gebouwd op een eilandje op de plaats waar de rivieren Pho en Mo ("vader" en "moeder") samenvloeien. De dzong van Punakha werd in gebouwd tussen 1637 en 1638 door de eerste Shabdrung: Ngawang Namgyal en weerstond al in het volgende jaar een inval uit Tibet. De dzong is door branden en overstromingen herhaaldelijk geheel of gedeeltelijk verwoest. In de dzong worden ook de overblijfselen van de eerste Shabdrung en Pema Lingpa bewaard.
5) The Dochula Pass is a mountain pass in the snow covered Himalayas within Bhutan on the road from Thimpu to Punakha where 108 memorial chortens or stupas known as "Druk Wangyal Chortens" have been built by Ashi Dorji Wangmo Wangchuk, the eldest Queen Mother. Apart from the chortens there is a monastery called the Druk Wangyal Lhakhang (temple), built in honour of the fourth Druk Gyalpo (head of the state of Bhutan), Jigme Singye Wangchuck; the open grounds in its front yard is a venue for the annual Dochula Druk Wangyel Festival. The pass with 108 memorial chortens is adjacent to the country's first Royal Botanical Park.
6) Thimphu is de hoofdstad van het Aziatische bergstaatje Bhutan en ze ligt in het district Thimphu. De stad ligt in het westen van het land aan de rivier Wang Chu op 2300 meter hoogte en is omringd door bergen. In 1997 telde Thimpu naar schatting 45 duizend inwoners. Het is daarmee een van de kleinste hoofdsteden ter wereld. Er zijn geen werkende verkeerslichten; indien nodig regelt een verkeersagent het verkeer. Hoogbouw ontbreekt en de huizen zijn gebouwd in traditionele architectuur. De toenmalige koning - Jigme Dorji Wangchuk - bepaalde in 1955 dat Thimphu in het vervolg de enige hoofdstad zou zijn. Daarvoor kende Bhutan twee hoofdsteden: Punakha, de winterhoofdstad en Thimphu, de zomerhoofdstad.
1) De zwarthalskraanvogel is een vogel uit de familie van de kraanvogels. De soort leeft op het Tibetaans Hoogland. Het is de laatste kraanvogel die wetenschappelijk beschreven werd (1876). De zwarthalskraanvogel is een grote grijswitte vogel met een lengte van circa 139 cm. De kop en het bovenste deel van de nek zijn zwart, met uitzondering van een rode plek boven op de kop en een witte vlek aan de achterkant van de ogen. De staart is ook zwart. De zwarthalskraanvogel broedt op het Tibetaans Hoogland en in Ladakh, een regio in Noord-India. De soort overwintert op een klein aantal plaatsen in China, Bhutan, en Arunachal Pradesh in India. De totale populatie wordt geschat op 8.800 volwassen exemplaren.
2 )Het bromrund of de jak (voor 1995 gespeld als yak) is een rundersoort, die voorkomt in Centraal-Azië. De jak is een van de vijf rundersoorten die door de mens is gedomesticeerd. De andere zijn de bizon, de gayal, de waterbuffel en het rund. De naam 'jak' komt van het Tibetaanse woord yag, of gyag, waar overigens alleen de stier zo genoemd wordt, de koe is een dri of nak. Het oorspronkelijke verspreidingsgebied omvatte de Himalaya, Tibet en grote delen van de Chinese provincies Sinkiang en Qinghai. Tegenwoordig zijn de wilde jaks grotendeels uitgestorven. In Tibet werden ze pas zeldzaam toen de Chinezen van het gebied een autonome regio maakten. Chinezen die zich in het gebied kwamen settelen bejaagden de jaks. Het fokken van tamme jaks in hun leefgebied en de daarmee gepaard gaande ziektes verminderde het aantal wilde jaks. Eind 1996 werd de totale populatie van jaks op 15.000 exemplaren geschat. De populatie in Tibet lijkt intussen weer in aantal aan het toenemen te zijn. Hun leefgebied bestaat uit rotsachtige steppen tussen de 3000 en 5500 meter. In de koudere jaargetijden trekken ze naar lager gelegen regionen. Jaks kunnen beter klimmen dan mensen en kunnen met gemak boven de 3000 meter hoogte leven. Daarom worden ze daar traditioneel ook gebruikt als lastdieren voor het transport van goederen. Van jakmelk wordt boter gemaakt, waarvan door de Tibetanen ook boterthee wordt gemaakt. Van de haren en de onderwol worden kleren en tenten gemaakt. Van de mest worden droge mestkoeken gemaakt, die als brandstof te gebruiken zijn. Het vlees van jaks kan gegeten worden. Het vet wordt gebruikt als bindmiddel voor verf. Deze verf is watervast en wordt gebruikt voor het maken van mandala's.
3) Gee's golden langur, or simply the golden langur, is an Old World monkey found in a small region of western Assam,India and in the neighboring foothills of the Black Mountains of Bhutan. It is one of the most endangered primate species of India. Long considered sacred by many Himalayan people, the golden langur was first brought to the attention of the western world by the naturalist E. P. Gee in the 1950s. In a part of Bhutan, it has hybridised with the capped langur T. pileatus. The earliest record of the golden langur is in Pemberton's 1838 paper which states that "Griffith observed these monkeys near Tongso in Central Bhutan." However, Pemberton's work was lost and not rediscovered until the 1970s, the scientific discovery of the golden langur unfolded differently. In 1907, E. O. Shebbeare—who was out with some hunters and forest rangers—reported seeing a "cream coloured langur" in the vicinity of the Jamduar. However, neither a photograph nor a live or dead specimen was presented at that time. The first reference to the golden langur in print, as an animal of unidentified taxonomic status, was in a 1919 publication that stated: "Pithecus sp? – A pale yellow coloured langur is common in the adjoining district of Goalpara (Assam). Jerdon reported one from Terai, the adjacent district on the (west) side, which Blanford suggested might beP. entellus." The regions of its distribution are very small; the main region is limited to an area approximately 60 miles square bounded on the south by the Brahmaputra River, on the east by the Manas River, on the west by the Sankosh River, all in Assam, India, and on the north by the Black Mountains ofBhutan, and the secondary region, 200 miles to the south-southeast, is in a small portion of the northwestern part of Tripura state. These biogeographical barriers are believed to have led to the radiation of species from the closely related capped langur (Trachypithecus pileatus). The coat of the adult golden langur ranges from cream to golden; on its flanks and chest the hairs are darker and often rust coloured; the coats of the juveniles and females are lighter, silvery white to light buff. The golden langur has a black face and a very long tail measuring up to 50cm in length.
4) Punakha is een plaats in Bhutan op 80 km ten oosten van de hoofdstad Thimphu. Het was tot 1955 de winterhoofdstad van het land. Aangezien het op slechts 1300 meter hoogte ligt, heeft het een aangenaam klimaat. Punakha is een klein plaatsje, maar het wordt gedomineerd door het voormalige winterpaleis, de Punakha Dzong. Deze kloosterburcht is na Tashicho dzong in Thimphu de belangrijkste van het land. Deze vesting, die 180 x 70 meter meet en in het centrale deel zes verdiepingen telt, is gebouwd op een eilandje op de plaats waar de rivieren Pho en Mo ("vader" en "moeder") samenvloeien. De dzong van Punakha werd in gebouwd tussen 1637 en 1638 door de eerste Shabdrung: Ngawang Namgyal en weerstond al in het volgende jaar een inval uit Tibet. De dzong is door branden en overstromingen herhaaldelijk geheel of gedeeltelijk verwoest. In de dzong worden ook de overblijfselen van de eerste Shabdrung en Pema Lingpa bewaard.
5) The Dochula Pass is a mountain pass in the snow covered Himalayas within Bhutan on the road from Thimpu to Punakha where 108 memorial chortens or stupas known as "Druk Wangyal Chortens" have been built by Ashi Dorji Wangmo Wangchuk, the eldest Queen Mother. Apart from the chortens there is a monastery called the Druk Wangyal Lhakhang (temple), built in honour of the fourth Druk Gyalpo (head of the state of Bhutan), Jigme Singye Wangchuck; the open grounds in its front yard is a venue for the annual Dochula Druk Wangyel Festival. The pass with 108 memorial chortens is adjacent to the country's first Royal Botanical Park.
6) Thimphu is de hoofdstad van het Aziatische bergstaatje Bhutan en ze ligt in het district Thimphu. De stad ligt in het westen van het land aan de rivier Wang Chu op 2300 meter hoogte en is omringd door bergen. In 1997 telde Thimpu naar schatting 45 duizend inwoners. Het is daarmee een van de kleinste hoofdsteden ter wereld. Er zijn geen werkende verkeerslichten; indien nodig regelt een verkeersagent het verkeer. Hoogbouw ontbreekt en de huizen zijn gebouwd in traditionele architectuur. De toenmalige koning - Jigme Dorji Wangchuk - bepaalde in 1955 dat Thimphu in het vervolg de enige hoofdstad zou zijn. Daarvoor kende Bhutan twee hoofdsteden: Punakha, de winterhoofdstad en Thimphu, de zomerhoofdstad.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
