Sucre - Potosi

Vanmorgen zijn we vanuit Sucre met de bus vertrokken naar Potosi (1). Onderweg hebben we een aaltal keer een stop gemaakt. Deels vanwege het uitzicht, maar ook om te wennen aan de hoogte. Het landschap verandere op een gegeven moment in grillerige bergen, met hier en daar een huisje. Ik ben nu al een paar dagen in Bolivia en ik heb nog steeds geen lama's of alpaca's gezien, wel koeien, schapen, ezels en varkens. In het dorpje Betanzos hebben we een korte stop gemaakt. Op het kleine pleintje waren allemaal mensen samen gekomen. Bij de muziekkoepel stonden twee politie-agenten en twee mannen die met handboeien aan elkaar vast zaten. In een dorp verder op zou een oudere vrouw mishandelt zijn, waarna ze is overleden en al haar geld was gestolen. Er was een verdachte aangehouden, het was geen openbare terechtzitting, maar de mensen werd gevraagd of zij de man herkenden. Mocht dit zo zijn, dan zou hij naar de rechter moeten. Ik vind dit niet echt een hele objectieve manier, maar kennelijk werkt het hier zo. Onderweg hebben we ook nog een trein voorbij zien komen, tussen Sucre en Potosi loopt een van de weinige sporen die Bolivia rijk is. Bij de laatste stop hadden we uitzicht over Potosi met op de achtergrond Cerro Rico (2). We verblijven in Hostel Cerro Rico en vanuit mijn hotelkamer heb ik ook zicht op de berg. De berg ziet er een beetje onheilspellend uit. Ik merk nu ook echt weer dat we op een behoorlijke hoogte zitten. Ik heb een beetje een weeig gevoel en heb hoofdpijn. Ook ben ik meteen buiten adem als ik bijv. een trap op loop. Fred en ik zijn het stadje even ingelopen en hebben oa. Iglesia San Fransisco, Casa de Moneda, Teatro Modesto Omiste, Plaza 10 de Noviembre, Plaza 6 de Agosto en Iglesia Catedral gezien. Helaas bleek alles gesloten te zijn, maar dat is vast te verklaren (24 dec.). Ook zijn we nog even door de winkelstraat gelopen, ik had een mooie Rayban zonnebril gezien. De mijne is kapot, dus dacht ik hier even een leuk exemplaar voor een mooie prijs te kopen. De Rayban zonnebril die ik leuk vond was omgerekend nog iets van 170 euro, dus dat doen we maar even niet. In Potosi zit kennelijk geld, want ik zag de nieuwe Range Rover Evoque geparkeerd staan. Vanavond hebben we met de groep bij restaurant El Fogon gegeten. Op het menu stond oa. lama en dat heb ik gekozen. Lama is als biefstuk, alleen was mijn stuk lama helaas te ver doorgebakken waardoor het een beetje taai werd. Maar ik kan nu in ieder geval zeggen dat ik lama heb gegeten. Cavia wil ik ook nog proberen, maar dan moet het net ergens op het menu staan. Ik wil vanavond vroeg gaan slapen, maar ik ben bang dat me dat niet gaat lukken. Mijn kamer zit aan een drukke straat en het is enkel glas. Als er een auto of bus voorbij komt met een kapotte uitlaat staan de ramen letterlijk te trillen. We zullen zien...

1) Potosi dankt zijn ontstaan aan de ontdekking van zilvererts in de Cerro Rico (Rijke Berg) in 1544. De stad Potosi ligt zeer hoog (4090 meter) en claimt de titel van hoogste stad ter wereld. Anno 2006 had de stad circa 140.000 inwoners. Potosí werd in april 1545 gesticht onder de naam "Villa Imperial de Carlos V" door Juan de Villarroel. Het zilvererts werd direct op grote schaal ontgonnen, om als zilver naar Spanje te worden verscheept. Zeer waarschijnlijk is een groot deel van de "Zilvervloot", die Piet Hein op de Spanjaarden buit maakte, uit Potosí afkomstig. Omstreeks 1672 was de bevolking naar bijna 200.000 zielen gestegen en werd de stad met zijn vele kerken een van de grootste en rijkste van Zuid-Amerika. Er werd zelfs een Munt opgericht, de "Casa de Moneda", om het zilver ter plaatse tot munten te slaan. Ook kwamen er waterreservoirs om de dorst van de uitdijende bevolking te lessen. Gedurende de eerste helft van de 19e eeuw zorgden de onafhankelijkheidsoorlogen voor een verval van de stad: veel rijkdommen werden naar Europa verscheept. Bij de onafhankelijkheid in 1825 was de bevolking van Potosi afgenomen tot minder dan 10.000. Tegen die tijd waren ook de mijnen van de Cerro Rico bijna uitgeput. De val van de zilverprijs in het midden van de 19e eeuw, gaf de economie van Potosí de genadeslag. In 1987 verklaarde de UNESCO de stad Potosí tot "Werelderfgoed" vanwege zijn rijke historie en de koloniale architectuur.

2) Volgens een legende stuurde de Inca-koning Huayna Kapak zijn onderdanen er op uit om mijnen te openen in de berg die nu de Cerro Rice heet. Zij kwamen, na een stukje uit de berg gehakt te hebben, verschritk terug met het verhaal dat na een oorverdovend gedonder vanuit de berg een luide stem tegen hen had gesproken die hen verbood de rijkdommen weg te nemen. Die waren voorbestemd voor 'een ander volk'. Bij hun relaas gebruikten zij het woord 'potojsi' dat in het Aymara 'ontploffen' betekent. De berg, die tot dan 'Sumaj Orko' had geheten (magnifieke berg), kreeg de naam Potosji. Het verhaal speelt zich 85 jaar af voor de komst van de eerste Spanjaarden. De reden waarom de Spanjaarden in 1545 in dit onherbergzame deel van Bolivia een stad stichtten, was de ontdekking van een gigantische hoeveelheid zilver in de Cerro Rico.Zij exploiteerden toen al kleine mijnen in het iets lager gelegen dal van de Rio Porco. Het zilver in de Cerro Rico zou ontdekt zijn door de indiaan Diego Huallpa, die op zoek was naar een aantal verdwaalde lama's hoog op de berg. Bevangen door de kou stookte hij een groot vuur en zag tot zijn verbazing stroompjes zilver uit de rots smelten. De Spanjaarden konden het waardevolle metaal uiteraard goed gebruiken om de instanthouding en uitbreiding van hun rijk te bekostigen en begonnen in de kortst mogelijke tijd de zilverwinning op grote schaal aan te pakken. Gedurdende de eeuwen die daarop volgden, zijn miljoenen indianen onder verschrikkelijke omstandigheden tewerkgesteld. Naar schatting zijn er 8 miljoen van hen overleden tijdens het maandenlange, gedwongen verblijf onder de grond, door mijngasvergiftigingen door de damp van het kwik dat bij het smeltproces werd gebruikt. Van elke 10 slaven die onder de grond werden gestuurd, kwamen er 3 levend weer naar buiten. Cerro Rico wordt dan ook wel 'de berg die mensen eet' genoemd.