Antananarivo - Schiphol

Gisteren de laatste dag op Madagaskar. ´s Morgens was ik in de gelegenheid om uit te slapen, maar wat denk je?! Ik was om 07.00u klaar wakker. Ik heb heerlijk lang staan douchen, want ik had warm water. Helaas voor andere reisgenoten bleek na mijn douche het warme water op te zijn. Aan het eind van de morgen zijn we met z'n vijven met de taxi naar het centrum gegaan. We hebben ons af laten zetten bij restaurant Sakamanga om echte koffie (Lavazza) te drinken met iets lekkers (lemon snow pie). Twee reisgenoten besloten zich te laten masseren en ik heb met de andere twee wat in de buurt rond gelopen. Er waren een paar souvenirwinkeltjes, maar ik heb niets gekocht. Ze hadden niet echt iets te koop wat ik heel erg mooi vond. Aan het eind van de middag ben ik met de twee reisgenoten met de taxi terug gegaan naar het hotel. Ik dacht dat tegen de taxichauffeur was gezegd dat we onderweg wilden stoppen bij Marche Artisanal om te kijken voor souvenirs, maar hij reed rechtstreeks naar het hotel. Ik had toen ook geen zin meer om alsnog naar het souvenirmarktje te gaan. De taxi waarin we reden was een Renaultje 4 en ook dit exemplaar zou niet door de APK zijn gekomen. Het lampje van de olie en de temperatuur straalden helder rood licht uit, maar de chauffeur reed stug door. Ik vond het prima. Achteraf was het een behoorlijke vruchteloze dag, maar dat heb je vaker op de dag van vertrek. 's Avonds zijn we met de hele groep naar een restaurant gegaan voor het laatste avondmaal. De ambiance in het restaurant stond garant voor een hele 'gezellige' avond... In de eetzaal stond voor ons een lange tafel gedekt en er brandden kaarsjes. Helaas werd het kaarslicht teniet gedaan door de felle spaarlamp aan het plafond. Ook stond er een dame te zingen, begeleidt door een man met keyboard. De dame stond zo hard te zingen, dat een normaal gesprek met degene die direct naast je zat niet mogelijk was. We waren het liefst met z'n vijven nog een keertje gaan eten bij Sakamanga, maar dat was op de laatste avond niet echt sociaal wenselijk. Na het eten zijn we naar het vliegveld gegaan. De regering had onlangs besloten dat toeristen die het land weer verlieten hiervoor moesten betalen, dus 38.000 ariay afgetikt. Ik had wat ariary's over en heb op het vliegveld nog wat lekkers voor thuis gekocht. In eerste instantie had ik drank mee willen nemen, maar men kon het niet sealen, zodat ik het tijdens de overstap in Parijs zou moeten inleveren. Ik heb toen besloten om twee blikjes met foie gas en een blikje met mouse de crocodile te kopen. Toen ik vannacht terug kwam van het stappen in Tana, heb ik de laptop nog even aangezet om online in te checken voor de vlucht. Ook kon ik een stoel reserveren. Bij de nooduitgang bij het raam was nog een stoel vrij en ik was echt blij dat ik die kon reserveren. Toen ik echter in het vliegtuig bij 'mijn' stoel kwam, werd ik verdrietig. Er was geen raam en het bleek een 3/4 stoel te zijn. Ik ben gaan zitten en ik moest scheef zitten, omdat ik anders met mijn hoofd tegen de wand aan zat. Een reisgenoot had op de heenreis op eenzelfde stoel gezeten en na 11 uur had hij behoorlijk last van zijn rug. Ik was dus niet van plan om 11 uur lang op deze stoel te gaan zitten, dus ben ik meteen naar een stewardess gegaan. Uiteindelijk heeft ze een stoel voor mij geregeld. De stoel was aan het gangpad, maar er zat niet direct iemand naast mij. Ik was allang blij dat ik ergens anders kon zitten. Na een goede vlucht kwamen we aan in Parijs. Ik had niet echt goed kunnen slapen en kennelijk was hierdoor mijn lontje vrij kort. Bij de tascontrole moest mijn rugzak nader onderzocht worden. Alles moest er uit en ik mocht het niet zelf doen. Ik kan er erg slecht tegen als mensen aan mijn spullen zitten. Dat mens 'ontdekte' de blikjes met foie gras en de mouse de crcodile in mijn rugzak en volgens haar mocht dat niet en ze flikkerde de blikjes zo weg. Ik was woest, maar het zou verstandiger zijn om me in te houden en dat heb ik dan ook geprobeerd. Helaas spuwden mijn ogen vuur en kwam er een tweede beambte bij staan. Oeps! De vlucht van Parijs naar Schiphol ging vrij vlot en we waren zelfs 10 minuten eerder dan gepland. Nadat de tassen waren gearriveerd en ik afscheid had genomen van de (leuke) mensen van de groep ben ik naar Thijs gegaan voor een welkomstknuffel. Na drie weken op Madagaskar te zijn geweest, was het toch ook wel weer fijn om terug te zijn in Nederland. Ik ben weer ervaring rijker en heb een bijzonder land bezocht.