Fianarantsoa - Isalo

Vandaag zijn we vertrokken naar Isalo National Park bij Ranohira. Het gebied rond Fianarantsoa scheidt het groene oosten met het droge zuiden en westen. Tijdens de reis zag je het landschap veranderen, we zaten in het hoogland met bergen en geleidelijk aan werd het hoogland vlak en reden we over een plateau. In het hoogland met bergen zag je vooral veel rijstvelden en reden we door een gebied waar men druiven verbouwd voor de wijn. Volgens Patrick de gids is de wijn van Madagaskar erg slecht. Onderweg kwamen we ook veel kuddes zebo tegen. In de buurt van Ambalavao hebben we een stop gemaakt bij het Anja Private Reserve. Tijdens de wandeling door het reservaat hebben we meerdere ringstaartmaki's (King Julien) (1) gespot, maar ook kameleons, een slang en hagedissen. In Ihosy hebben we ook een stop gemaakt en we hebben ons met een klein groepje in tuktuks door het stadje laten rijden. De push-push is een bekend vervoermiddel, maar de tuktuk hadden we nog niet eerder gezien in Madagaskar. Hierna zijn we via het plateau door gereden naar Isalo, waar we twee nachten zullen blijven. Isalo is heilig voor de Bara stam die hier in de omgeving woont. De Bara gebruiken de grotten en inhammen in de rotsen al honderden jaren als begraafplaatsen. De Bara hechten zoals vele andere stammen grote waarde aan het bezit van zebo. Zebodiefstal komt bij de Bara nog veel voor. In het verleden werd dit beschouwd als een dappere daad. Als je als jongen met een meisje wilde trouwen, moest je een zebo van haar familie zien te stelen. Isalo wordt gedomineerd door smalle ravijnen en door wind en water gebeeldhouwde rotsen. De Bara stam heeft verschillende gebruiken en e e n daarvan is dat wanneer een rijke man overleden is, alle zebo's die hij bezit, gedood moeten worden. Het vlees van de zebo's is voor de rouwende gasten, de familie van de overledene mag er niet van eten. Als de laatste zebo gedood is, moet men het huis afbranden waar de man gewoond heeft. Ik vind dit een bijzonder en raar gebruik, maar het zei zo.

1) De ringstaartmaki (Lemur catta) is een vrij grote en het enige soort van het geslacht ringstaartmaki's (Lemur). De ringstaartmaki is het enige soort, hoewel de soorten uit de geslachten van de vari's (Varecia) en echte maki's (Eulemur) lang tot Lemur gerekend werden. De ringstaartmaki is waarschijnlijk de bekendste lemuur; de soort wordt in veel dierentuinen gehouden. De ringstaartmaki werd in 1608 ontdekt door de handelaar William Finch. De vacht is grijsbruin van kleur. De kop, onderzijde, handen en de binnenzijde van de ledematen zijn wit. De kop, het gebied rond de ogen en de snuit is zwart. Deze gezichtstekening benadrukt de gezichtsuitdrukkingen. De lange pluimstaart heeft veertien witte ringen, afgewisseld met zwarte ringen. De ogen zijn goudgeel van kleur. De huid is zwart. Mannetjes verschillen van vrouwtjes door een kortere snuit en bredere schouders. De achterpoten zijn langer dan de voorpoten. Ook de voeten zijn lang. Beide handen en voeten hebben vijf vingers en tenen. De duim is opponeerbaar, en alle vingers en tenen, met uitzondering van de tweede teen, hebben nagels. De tweede teen heeft een "kamklauw". Met deze kamklauw kan de ringstaartmaki luizen verwijderen, zowel bij zichzelf als bij andere maki's. De ringstaartmaki weegt gemiddeld twee kilogram. Hij wordt 39 tot 46 centimeter lang.[2] De staart wordt net zo lang als de rest van het lichaam. Ringstaartmaki's leven in de droge xerofiele bossen van het zuiden en zuidwesten van Madagaskar. Hier groeien aan de droogte aangepaste planten, als succulenten en bomen met dikke stammen. De meeste planten hebben stekels. Andere maki's uit deze streek zijn onder andere de zwartkopmaki (Eulemur fulvus), de Verreauxsifaka (Propithecus verreauxi) en de grote wezelmaki (Lepilemur mustelinus). Ze eten 's ochtends en 's middags en zijn voornamelijk vruchteneters. Hij leeft van de vruchten, bessen, bladeren, bloemen, bast en sap van 24 tot 30 verschillende plantensoorten, voornamelijk bomen, struiken en kleine heesters. Ook schijfcactussen en andere succulenten staan op zijn dieet, evenals kruiden. Zijn favoriete plant is de tamarinde (Tamarindus indica). De vruchten en bladeren van deze boom beslaan ongeveer een kwart van zijn totale dieet. De zaden van de tamarinde worden verspreid met de uitwerpselen van de ringstaartmaki's, die de zaden niet kunnen verteren. Behalve in bomen zoekt de ringstaartmaki ook op de grond naar voedsel. In bomen zoekt hij het liefst in de toppen naar voedsel. 's Ochtends drinkt de ringstaartmaki dauw, waarbij hij zijn handen nat maakt, en ze daarna aflikt. Ook drinkt hij regenwater uit boomholten en plassen. Het meeste vocht krijgt de ringstaartmaki binnen met zijn voedsel. De belangrijkste natuurlijke vijanden zijn de fossa of fretkat (Cryptoprocta ferox), de Madagaskarmangoesten en grote roofvogels.