Potosi - Uyuni

Vanmorgen zijn we met de bus vertrokken naar Uyuni (1), de afstand van Potosi naar Uyuni is 200km. De weg van Potosi naar Uyuni is sinds de zomer van 2012 geasfalteerd, daarvoor was de weg gedeeltelijk verhard. Tijdens het voorbij rijden van een boerderijtje heb ik dan toch eindelijk de eerste lama's gezien. Langs de weg zag je hier en daar huisjes/boerderijtjes en stukjes grond die bewerkt waren/werden. Ik heb hier weinig tractors gezien, men gebruikt bijv. koeien om de grond te ploegen. In het voorbij rijden een caracara (2) gezien en wederom lama's al dan niet zonder herder. Onderweg een trein langs zien rijden, zagen we in de verte besneeuwde bergtoppen en passeerden in werking zijnde mijnen. Op een gegeven moment kwamen we op een hoogvlakte met gras en daar liepen letterlijk honderden lama's. Hier en daar liepen er ook koeien, schapen en ezels tussen, maar het aantal lama's, daar was ik echt van onder de indruk. De route van Potosi naar Uyuni is tot nu toe de mooiste, het landschap is echt mooi en verandert steeds. De bergen (boven de boomgrens) werden afgewisseld door hoogvlaktes met gras of met zand en mooie vergezichten. Veel gebieden langs de route waren 'zona argologica'. Onderweg hebben we verschillende stops gemaakt om foto's te maken van oa. lama's, bij een 'mirador' en van cactussen. De cactussen die we eerder hadden gezien hadden witte bloemen, hier hadden ze zowel witte, als rose, als gele bloemen. Toen we vanuit Potosi vertrokken was het mooi weer, het zonnetje scheen. Tegen het middaguur betrok de lucht en kon je in de verte het onweer horen. Op een gegeven moment ging het behoorlijk hard regenen, maar uiteindelijk klaarde het wel weer op. Vanmorgen zijn we rond 08.30u vertrokken en we kwamen rond 15.00u aan in Uyuni. Voordat we naar het hotel gingen, zijn we eerst nog naar het treinenkerkhof geweest. Het viel mij op dat in de hele omgeving van Uyuni erg veel afval ligt, vooral veel plastic zakken die door de wind in de struiken zijn blijven hangen. Het stadje is vooral erg stoffig en heeft heel weinig hoogbouw. Na het inchecken in hotel Samay Wasi zijn Fred en ik het stadje ingelopen. Vanaf het dak van het hotel hadden we een 'mooi' uitzicht over het stadje en in de verte kon je Salar de Uyuni zien en de besneeuwde top van vulkaan Tunupa. Uyuni is niet de moeite waard, maar we hebben toch even een rondje gemaakt langs het stadion, Plaza de Armas, Coliseo, Torre Reloj, Mercado Antofagasta en de Iglesia. Ook hier kan je weer souvenirs kopen in de vorm van mutsen, truien, handschoenen, poncho's en wat ze al niet meer maken van oa. alpaca- en lamawol. Bij het postkantoor postzegels gekocht voor kaartjes naar Nederland, ben benieuwt hoe lang de kaartjes er over doen. Omdat we Oud&Nieuw in San Pedro, Chili vieren, hebben we besloten hier alvast een fles drank te kopen, in Chili is het namelijk een stuk duurder. We hebben een fles 'Espiritu de Coca' gekocht, typisch iets van hier. 's Avonds hebben Fred en ik gegeten bij restaurant Lithium. In Uyuni zitten bar weinig restaurant, het stikt er echter wel van de pizzeria's. Omdat mijn stuk lama bij restaurant El Fogon te ver doorbakken was, wilde ik het toch nog een keer proberen. Bij Lithium hebben Fred en ik lama besteld en er duidelijk bij gezegd dat we het vlees 'rare' wilden hebben. Toen het bord met eten voor mijn neus werd gezet, dacht ik dat ik dit met Fred moest delen, ik kreeg werkelijk waar 2 behoorlijk grote stukken lama, met rijst, patat en groente. Niet veel later kreeg Fred hetzelfde voorgeschoteld. De lama was precies goed en het was echt super lekker! Ik heb voorlopig wel even genoeg lama gegeten, men zegt toch wel: je moet stoppen op je hoogtepunt? Men had gezegd dat het na zonsondergang in Uyuni nog wel eens koud kon worden, maar dat vond ik best meevallen.

1) Uyuni is een stad in Bolivia en is de hoofdstad van de provincie Antonio Quijarro in het departement Potosí. De stad werd opgericht in 1890 en heeft ongeveer 10.000 inwoners. De stad ligt op de rand van het Hoogland van Bolivia en een bergketen op 3670 meter boven de zeespiegel. De stad was oorspronkelijk een handelsplaats en is nu een verzamelpunt voor toeristen die de Salar de Uyuni bezoeken. Net buiten de stad is een kerkhof van afgedankte treinstellen (cementerio de trenes). In juni 2009 kwam Uyuni in het nieuws omdat in de plaats toeristen, waaronder ook Nederlanders, werden vastgehouden door inwoners die een geasfalteerde weg in de stad eisen. Na een paar dagen werden zij weer vrijgelaten. Ook mijnwerkers, die betere werkomstandigheden eisten, zorgden voor een grimmige sfeer.

2) Caracara is een geslacht van vogels uit de familie caracara's en valken (Falconidae).